""Carrie... kijk!"" Met een trillende vingers wees Lars op de kist. Vol afgrijzen zagen ze hoe de grafkist langzaam open ging. Een bleke hand werd zichtbaar. Met kleine, schokkerige bewegingen duwde de hand het deksel verder omhoog. Lars en Carrie keken elkaar geschrokken aan. In het flakkerende licht van hun lantaarns zagen ze een magere, bleke man, die helemaal in het zwart gekleed was. Hij knipperde met zijn ogen en kreunde zacht. Plotseling draaide hij zijn hoofd in hun richting. ""Waar ben ik? Wat doe ik hier?"" Hij likte zijn bleke lippen af en smakte een paar keer ongemakkelijk. ""Ik heb dorssst,"" fluisterde hij hees. ""Ik heb zo'n vreeeselijke dorssst...""