Evenals haar grote succes ""Schijnbewegingen"" speelt dit boek eind negentiende eeuw. In Engeland. Het thema is ook hetzelfde: homoseksualiteit. Op Engelse kostscholen heerste een klimaat dat nogal ongezond was voor jonge naïeve jongens. Vincent is zo'n jongen. Een van de eerste dingen die een nieuwkomer leert is dat er een erecode geldt: er wordt niet gekletst met de leraren, hen om hulp vragen is absoluut uit den boze. De jonge leraar Grieks, zelf nog maar net van zo'n school af, nodigt jongens die in zijn ogen gevoelig voor verboden vriendschappen zijn, na de les op zijn kamer, en vertelt hen over de god Pan en de erediensten die aan hem bewezen zijn. Ook neemt hij hen mee naar een plek in het bos, waar ze een oude Romeinse villa gaan opgraven. Hij hoopt door hen andere interesses te geven van hun ongezonde praktijken af te houden. Maar alles loopt anders. Een klasgenoot van Vincent dwaalt 's nachts door het bos, en als hij gevonden wordt zit hij onder het bloed en hij roept over mannen met horens. Ook klinkt 's nachts de panfluit..de god Pan is vast opgedoken. De jongens zijn bang, ook Vincent. Zeker als een jongen om het leven komt. Het verhaal is een combinatie van ""de verborgen geschiedenis"" van Donna Tartt en Zwigtmans eigen ""schijnbewegingen"". Maar dat zijn alle twee lijvige boeken, de verschillende onderdelen kunnen goed uitgewerkt worden. Dat is hier niet het geval, en dat is jammer. Vooral de manier waarop Vincent met al zijn ontdekkingen om gaat, verdiende meer ruimte. Hij verkeert duidelijk in tweestrijd. Moet hij zijn vrienden 'verraden', of toch niet? In een interview met Floortje Zwigtman, dat achter in het boek staat, zegt ze dat ze het belangrijk vindt dat jongeren juist wel over alles kunnen praten, om te voorkomen dat dit soort dingen fout lopen. Ook wil ze aangeven dat het in bepaalde situaties erg moeilijk kan zijn om de juiste keuze te maken: wat is goed, wat is fout? Alleen al hiervoor is een boek van een negentig pagina's niet genoeg.